![V-8 M3 ثابت می کند که BMW در اواخر دهه 2000 به اوج خود رسیده است]()
اگر گروه دوستان خودروی شما چیزی شبیه به کارکنان موتور1 هستند، احتمالاً با "مکالمه بی ام دبلیو" آشنا هستید، بحثی که ساعت ها طول می کشد و بحث می کند که کدام BMW خوب و کدام BMW بد است. این مکالمات معمولاً بدون وضوح پایان می‌یابند، فقط به محض اینکه شخصی در چت گروهی چیزی در مورد یک VIN با کد WBS ذکر می‌کند، دوباره پشتیبان‌گیری را شروع می‌کنند.
با وجود بسیاری از BMW های افسانه ای برای انتخاب، انتخاب یک مورد دلخواه از میان این رقابت ها می تواند دشوار باشد. بعد از رانندگی با دو تا از افسانه‌ای‌ترین M3های تاریخ، فکر می‌کنم من خودم را پیدا کردم.
علاقه مندان در مورد تغییر M3 به V-8 در سال 2007 نگران بودند. دو نسل قبلی، E36 و E46 M3، با شش های زیبای درون خطی خود، ثابت کردند که دو تا از متعادل ترین کوپه های عملکرد آلمانی هستند که تا کنون ساخته شده اند. افرادی که نگران اضافه کردن دو سیلندر بودند، باعث افزایش وزن می‌شد و ماشینی که زمانی یک دستگاه متعادل و ماهرانه بود را به یک ماشین بی‌رحم تبدیل می‌کرد.
E92 M3 قرار بود مستقیماً با سدان RS4 آئودی رقابت کند که از یک V-8 4.2 لیتری تنفس طبیعی با قدرت 420 اسب بخار استفاده می کرد. و در آن زمان، بخش M به توربوشارژ اعتقادی نداشت. در سال 2007، این شرکت به MotorTrend گفت: "سیلندرهای بزرگتر از 500 سی سی کمتر از حد ایده آل هستند، بنابراین چاره ای جز رفتن به V-8 نداشت."
و چه V-8 بود. S65 4.0 لیتری علیرغم داشتن حجم کمتری نسبت به موتور هشت سیلندر آئودی، تقریباً به همان اندازه اسب بخار قدرت داشت و در زمان جدید، 414 اسب بخار قدرت داشت. موتور M3 همچنین می‌تواند دور بیشتری بچرخاند و محدودکننده را با سرعت شگفت‌انگیز 8400 دور در دقیقه بیاورد - هنوز هم بیشترین دور موتورهای BMW در جاده‌ها تا به حال. این بلوک در همان ریخته‌گری ساخته شد که BMW-Sauber نیروگاه‌های فرمول 1 خود را ایجاد کرد و وزن موتور تمام‌شده فقط 445 پوند بود که 33 پوند کمتر از موتور 3.2 لیتری شش خطی قبلی بود.
هر گونه نگرانی که ممکن است M3 با موتور V-8 مطابق با شهرت پلاک نمادین نباشد، به محض اینکه مردم پشت فرمان نشستند، از بین رفت.
ریچارد میدن از Evo در اولین بررسی درایو خود گفت: «این خودرویی است که میتوانید هر روز رانندگی کنید، با این حال می‌تواند عملکردی را ارائه دهد که خودروهایی با دوبرابر قیمت با آن برابری می‌کنند.» تونی کویروگا، سردبیر کنونی Car and Driver، بی‌ام‌و را در یک آزمایش مقایسه سه‌جانبه بین آن، RS4 و مرسدس C63 AMG، «عملکرد خیره‌کننده‌ای» نامید. Shaun Bailey از Road & Track گفت عملکرد آن "کاملاً احمقانه بود و بسیاری از خودروهای اسپورت واقعی را شرمنده کرد."
چرخاندن یک M3 با موتور V-8 در سال 2024 نقطه را به خانه هدایت می کند. حتی پس از گذشت 15 سال از اولین عرضه، احساس می‌کند بهترین و کامل‌ترین محصولی است که BMW M تا به حال ساخته است. این خودرو به عنوان یک راننده روزانه متمدن تر و خوشایندتر از M3 های قبلی است، اما در یک مسیر مسابقه سریعتر و توانمندتر است. علاقه مندان به تعادل می ترسیدند که بر اساس استانداردهای مدرن، درخشان تر از همیشه از دست بدهند. موتور آن ستاره نمایش است، بله، اما بر تجربه تسلط ندارد. فرمان هیدرولیک، اگرچه به اندازه یک E46 احساسی نیست، وزن زیبایی دارد و مملو از بازخورد است. هر گونه نگرانی که ممکن است M3 با موتور V-8 مطابق با شهرت پلاک نمادین نباشد، به محض اینکه مردم پشت فرمان نشستند، از بین رفت.
در حالی که تکرارهای بعدی M3 به موشک‌های دریفت سخت و تشنه لاستیک تبدیل شدند، این یکی واقعاً می‌تواند نقش یک سری 3 را با راننده روزانه بدون هیچ گونه مصالحه معنی‌داری ایفا کند. حرکت سیستم تعلیق واقعی وجود دارد که باعث می‌شود این خودرو در پیاده‌روی شکسته دوست‌داشتنی باشد، اما نه آنقدر که احساس تنبلی یا سنگینی روی پاها داشته باشد. و فناوری و عایق صوتی کافی وجود دارد که احساس نکنید در حال رانندگی با چیزی قدیمی هستید.
مطمئناً، ترمزها بهترین نیستند و ترمز هفت سرعته دوکلاچه اتوماتیک - از جمله اولین ترمزهایی که به بازار راه یافت - به سرعت مبدل های گشتاور هشت سرعته مدرن BMW نیست، اما به طور قابل توجهی از E92 یا E92 پیر نمی شود. آن را در مقایسه با فلز مدرن‌تر لذت‌بخش‌تر نگه می‌دارد. هیچ کدام از هیجانات فروکش نکرده است. این خودرو همیشه M3 M3 بوده و خواهد بود.
این تعادل در پشت فرمان نسخه مسابقه ای بیشتر مشهود است. M3 GT که با نام M3 GT2 نیز شناخته می‌شود، از نظر مکانیکی با خواهر و برادر خیابانی خود اشتراکات کمی دارد، اما پس از حدود دوجین دور پشت فرمان، به راحتی می‌توان ارتباط را حس کرد.
ب ام و به اندازه کافی مهربان بود که من را در رقیب افسانه ای خود در سری لمانز آمریکایی در جلسه سالانه Shakedown خود در رویداد تارگای 66 برایان ردمن قرار داد، یک آخر هفته روز پیست پیشرفته که هر ساله در هومستد-میامی اسپیدوی برگزار می شود که در آن اتومبیل های هشت رقمی معمول هستند.
مانند ماشین های خیابانی، روح M3 GT زیر کاپوت آن زندگی می کند. در حالی که حجم یکسان 4.0 لیتر است، هر قسمت در موتور V8 آلومینیومی "P65" برای این برنامه سفارشی است. این توده مستقیماً به شاسی پیچ می شود و به لطف قطعات داخلی فورج شده تا 9500 دور در دقیقه می چرخد. همچنین هیچ وزنه تعادلی برای متعادل کردن میل لنگ صفحه تخت وجود ندارد، یعنی موجی از ارتعاشات که دائماً سعی می کنند اندام های شما را دوباره مرتب کنند.
هنگامی که پای خود را روی زمین بگذارید، این ارتعاشات ناپدید می شوند. مانند S65 در ماشین های خیابانی، این موتور برای چرخش به وجود آمد. در بیش از 5000 دور در دقیقه زنده می شود و در حالی که خط قرمز را فریاد می زند، قدرت بزرگ و نرمی را ارائه می دهد. در پایان کار خود، این موتور 500 اسب بخار نیرو تولید می کرد - در دنیایی که سوپراسپرت های چهار رقمی اسب بخار معمول هستند، زیاد نیست، اما در خودرویی که حدود 3000 پوند وزن دارد و من در آن هستم و نیروی رو به پایین کافی برای صاف کردن یک موتور وجود دارد. فیل، احساس می کرد سریع ترین چیزی است که در این سمت از یک جت جنگنده است.
جایی که M3 GT با همتای جاده‌ای خود تفاوت زیادی دارد، گیربکس است. گیربکس شش سرعته متوالی به جای اینکه مستقیماً در پشت موتور پیچ شود، در قسمت دیفرانسیل به سمت عقب در قالب گیربکس نصب شده است. این به مهندسان اجازه داد تا وزن را به سمت عقب خودرو تغییر دهند، که به نوبه خود باعث می‌شود تا فضای بیشتری در نزدیکی دیوار باشد تا موتور را تا حد امکان پایین و نزدیک به مرکز خودرو قرار دهد. در مجموع، ب ام و توانست تعادل وزنی 45/55 جلو تا عقب را به دست آورد که برای سر پیچ ها و شتاب گیری ایده آل است. دنده نیز فوق العاده کوتاه است. من متوجه شدم که در سال اول چندین بار در هر دور چنگ می زنم تا موتور را به اندازه کافی سریع بچرخانم تا در پیچ های کندتر مانند پیچ های 3 و 8 در باند قدرت باقی بماند. وزنه ای برای متعادل کردن میل لنگ صفحه تخت وجود ندارد، به این معنی که موجی از ارتعاشات که دائماً تلاش می کنند تا این کار را انجام دهند. اندام های خود را دوباره مرتب کنید
فرمان، اگرچه به سرعت M8 GTE مدرنی که در همان آخر هفته رانندگی کردم، سریع نیست، اما هنوز یک مایل سریعتر از هر خودروی جاده ای است. این موشک فوق‌العاده دقیق و کاملاً وزن است، و نشان دادن قسمت جلویی آن مانند یک موشک هدایت‌شونده که قلب هر راس را هدف قرار می‌دهد، آسان می‌کند. ترمزها بدون ABS ارائه می‌شوند، اما اگر به اندازه کافی سریع حرکت می‌کنید، میتوانید قبل از کاهش فشار روی آنها بایستید. و چون بدون کمک هستند، مدولاسیون دقیق آسان است.
E92 به دوران طلایی موفقیت BMW در مسابقات استقامت در آمریکا منجر شد. M3 GT قهرمانی 2010 و 2011 ALMS را با هفت برد در کل دوران حرفه ای خود در ایالات متحده، از جمله یک پیروزی در 12 Hours of Sebring، برد. نسخه ای از این خودرو همچنین برنده مسابقات 24 ساعته نوربرگ رینگ در سال 2010 شد.
بیل اوبرلن، راننده قدیمی کارخانه BMW، در حالی که از یک جلسه پشت فرمان بیرون می آید، فریاد می زند: «بهترین ماشینی که تا به حال ساخته اند». اینجا هیچ استدلالی وجود ندارد.
چه در جاده و چه در مسیر، M3 با موتور V8 ستاره شمالی عصر طلایی BMW است. اما این تنها محصولی نبود که به این شرکت شهرت بی عیب و نقص اواخر دهه 2000 داد. M5 و M6 گنجینه هایی در حقوق خود بودند، مجهز به V-10 تنفس طبیعی خود خدا، با الهام از تلاش های فرمول 1 شرکت. این موتور بیش از 500 اسب بخار قدرت داشت و مانند موتور M3، در بیش از 8000 دور در دقیقه خط قرمز داشت. فکر کردن به این موضوع که چگونه چنین موتوری با طناب بالا می تواند راه خود را به یک سدان لوکس راحت باز کند بسیار عجیب است. این یک ترکیب یک بار در زندگی بود که مطمئناً دیگر هرگز نخواهیم دید.
سری 7 هم بود. اگرچه منتقدان طرح قطبی کننده کریس بنگل، رئیس طراحی خودروی نسل E65 را که در اوایل دهه 2000 معرفی شد، مسخره می‌کردند، اما این یک موفقیت فروش بود. خروج از رقیب نسبتا محافظه کار خود، E38، باعث شد مردم از درب عبور کنند. E65 در پایان کار خود، پرفروش‌ترین سری 7 بود. سایر خودروهای طراحی شده با النگو، مانند M5 و M6 که در بالا ذکر شد، زمانی که جدید بودند بحث برانگیز در نظر گرفته می شدند. در حال حاضر، جامعه خودرو از آنها به عنوان نقاط عطفی که پس از آن طراحی خودرو را شکل داد، با علاقه یاد می کند. من دوران اوج BMW را در نظر می‌گیرم.
شاید واضح‌ترین حس از این که چگونه عظمت گاهی تا سال‌ها بعد تشخیص داده نمی‌شود را بتوان از کریس هریس مجری سابق Top Gear دریافت کرد. در مقاله‌ای در Jalopnik در سال 2014 در دفاع از Bangle، او می‌گوید که در ابتدا نسل E60 سری 5 را "جنایت علیه باواریا" می‌دانست که در سال 2003 عرضه شد. اکنون او صاحب یکی از آنها است.
ماهیت گفتگوی BMW چنین است. برخی از مردم ممکن است با هریس موافق باشند، اگرچه من مطمئن هستم که به همان اندازه فکر می کنم که او تا آنجا که می تواند اشتباه می کند. برخی از مردم همچنین ممکن است بر این باور باشند که BMW در دهه 80 با خودروهایی مانند E30، M1 و Z1 در بهترین حالت خود قرار داشت. برخی دیگر ممکن است فکر کنند BMW هنوز به اوج خود نرسیده است. با رانندگی بی‌ام‌و‌های بی‌شماری که چندین دهه پیشرفت داشته‌اند، به دهه 2000 می‌مانم. دریافت خبرنامه Motor1 امروز ثبت نام کنید
اطلاعات بیشتر در مورد V-8 M3 BMW M3 Lime Rock Park Edition است M3 آمریکا BMW M3 E92 سرعت دویدن ما را به یاد روزهای خوب NA V8 برند می اندازد
خرید خودرو
اگر گروه دوستان خودروی شما چیزی شبیه به کارکنان موتور1 هستند، احتمالاً با "مکالمه بی ام دبلیو" آشنا هستید، بحثی که ساعت ها طول می کشد و بحث می کند که کدام BMW خوب و کدام BMW بد است. این مکالمات معمولاً بدون وضوح پایان می‌یابند، فقط به محض اینکه شخصی در چت گروهی چیزی در مورد یک VIN با کد WBS ذکر می‌کند، دوباره پشتیبان‌گیری را شروع می‌کنند.
با وجود بسیاری از BMW های افسانه ای برای انتخاب، انتخاب یک مورد دلخواه از میان این رقابت ها می تواند دشوار باشد. بعد از رانندگی با دو تا از افسانه‌ای‌ترین M3های تاریخ، فکر می‌کنم من خودم را پیدا کردم.
علاقه مندان در مورد تغییر M3 به V-8 در سال 2007 نگران بودند. دو نسل قبلی، E36 و E46 M3، با شش های زیبای درون خطی خود، ثابت کردند که دو تا از متعادل ترین کوپه های عملکرد آلمانی هستند که تا کنون ساخته شده اند. افرادی که نگران اضافه کردن دو سیلندر بودند، باعث افزایش وزن می‌شد و ماشینی که زمانی یک دستگاه متعادل و ماهرانه بود را به یک ماشین بی‌رحم تبدیل می‌کرد.
E92 M3 قرار بود مستقیماً با سدان RS4 آئودی رقابت کند که از یک V-8 4.2 لیتری تنفس طبیعی با قدرت 420 اسب بخار استفاده می کرد. و در آن زمان، بخش M به توربوشارژ اعتقادی نداشت. در سال 2007، این شرکت به MotorTrend گفت: "سیلندرهای بزرگتر از 500 سی سی کمتر از حد ایده آل هستند، بنابراین چاره ای جز رفتن به V-8 نداشت."
و چه V-8 بود. S65 4.0 لیتری علیرغم داشتن حجم کمتری نسبت به موتور هشت سیلندر آئودی، تقریباً به همان اندازه اسب بخار قدرت داشت و در زمان جدید، 414 اسب بخار قدرت داشت. موتور M3 همچنین می‌تواند دور بیشتری بچرخاند و محدودکننده را با سرعت شگفت‌انگیز 8400 دور در دقیقه بیاورد - هنوز هم بیشترین دور موتورهای BMW در جاده‌ها تا به حال. این بلوک در همان ریخته‌گری ساخته شد که BMW-Sauber نیروگاه‌های فرمول 1 خود را ایجاد کرد و وزن موتور تمام‌شده فقط 445 پوند بود که 33 پوند کمتر از موتور 3.2 لیتری شش خطی قبلی بود.
هر گونه نگرانی که ممکن است M3 با موتور V-8 مطابق با شهرت پلاک نمادین نباشد، به محض اینکه مردم پشت فرمان نشستند، از بین رفت.
ریچارد میدن از Evo در اولین بررسی درایو خود گفت: «این خودرویی است که میتوانید هر روز رانندگی کنید، با این حال می‌تواند عملکردی را ارائه دهد که خودروهایی با دوبرابر قیمت با آن برابری می‌کنند.» تونی کویروگا، سردبیر کنونی Car and Driver، بی‌ام‌و را در یک آزمایش مقایسه سه‌جانبه بین آن، RS4 و مرسدس C63 AMG، «عملکرد خیره‌کننده‌ای» نامید. Shaun Bailey از Road & Track گفت عملکرد آن "کاملاً احمقانه بود و بسیاری از خودروهای اسپورت واقعی را شرمنده کرد."
چرخاندن یک M3 با موتور V-8 در سال 2024 نقطه را به خانه هدایت می کند. حتی پس از گذشت 15 سال از اولین عرضه، احساس می‌کند بهترین و کامل‌ترین محصولی است که BMW M تا به حال ساخته است. این خودرو به عنوان یک راننده روزانه متمدن تر و خوشایندتر از M3 های قبلی است، اما در یک مسیر مسابقه سریعتر و توانمندتر است. علاقه مندان به تعادل می ترسیدند که بر اساس استانداردهای مدرن، درخشان تر از همیشه از دست بدهند. موتور آن ستاره نمایش است، بله، اما بر تجربه تسلط ندارد. فرمان هیدرولیک، اگرچه به اندازه یک E46 احساسی نیست، وزن زیبایی دارد و مملو از بازخورد است. هر گونه نگرانی که ممکن است M3 با موتور V-8 مطابق با شهرت پلاک نمادین نباشد، به محض اینکه مردم پشت فرمان نشستند، از بین رفت.
در حالی که تکرارهای بعدی M3 به موشک‌های دریفت سخت و تشنه لاستیک تبدیل شدند، این یکی واقعاً می‌تواند نقش یک سری 3 را با راننده روزانه بدون هیچ گونه مصالحه معنی‌داری ایفا کند. حرکت سیستم تعلیق واقعی وجود دارد که باعث می‌شود این خودرو در پیاده‌روی شکسته دوست‌داشتنی باشد، اما نه آنقدر که احساس تنبلی یا سنگینی روی پاها داشته باشد. و فناوری و عایق صوتی کافی وجود دارد که احساس نکنید در حال رانندگی با چیزی قدیمی هستید.
مطمئناً، ترمزها بهترین نیستند و ترمز هفت سرعته دوکلاچه اتوماتیک - از جمله اولین ترمزهایی که به بازار راه یافت - به سرعت مبدل های گشتاور هشت سرعته مدرن BMW نیست، اما به طور قابل توجهی از E92 یا E92 پیر نمی شود. آن را در مقایسه با فلز مدرن‌تر لذت‌بخش‌تر نگه می‌دارد. هیچ کدام از هیجانات فروکش نکرده است. این خودرو همیشه M3 M3 بوده و خواهد بود.
این تعادل در پشت فرمان نسخه مسابقه ای بیشتر مشهود است. M3 GT که با نام M3 GT2 نیز شناخته می‌شود، از نظر مکانیکی با خواهر و برادر خیابانی خود اشتراکات کمی دارد، اما پس از حدود دوجین دور پشت فرمان، به راحتی می‌توان ارتباط را حس کرد.
ب ام و به اندازه کافی مهربان بود که من را در رقیب افسانه ای خود در سری لمانز آمریکایی در جلسه سالانه Shakedown خود در رویداد تارگای 66 برایان ردمن قرار داد، یک آخر هفته روز پیست پیشرفته که هر ساله در هومستد-میامی اسپیدوی برگزار می شود که در آن اتومبیل های هشت رقمی معمول هستند.
مانند ماشین های خیابانی، روح M3 GT زیر کاپوت آن زندگی می کند. در حالی که حجم یکسان 4.0 لیتر است، هر قسمت در موتور V8 آلومینیومی "P65" برای این برنامه سفارشی است. این توده مستقیماً به شاسی پیچ می شود و به لطف قطعات داخلی فورج شده تا 9500 دور در دقیقه می چرخد. همچنین هیچ وزنه تعادلی برای متعادل کردن میل لنگ صفحه تخت وجود ندارد، یعنی موجی از ارتعاشات که دائماً سعی می کنند اندام های شما را دوباره مرتب کنند.
هنگامی که پای خود را روی زمین بگذارید، این ارتعاشات ناپدید می شوند. مانند S65 در ماشین های خیابانی، این موتور برای چرخش به وجود آمد. در بیش از 5000 دور در دقیقه زنده می شود و در حالی که خط قرمز را فریاد می زند، قدرت بزرگ و نرمی را ارائه می دهد. در پایان کار خود، این موتور 500 اسب بخار نیرو تولید می کرد - در دنیایی که سوپراسپرت های چهار رقمی اسب بخار معمول هستند، زیاد نیست، اما در خودرویی که حدود 3000 پوند وزن دارد و من در آن هستم و نیروی رو به پایین کافی برای صاف کردن یک موتور وجود دارد. فیل، احساس می کرد سریع ترین چیزی است که در این سمت از یک جت جنگنده است.
جایی که M3 GT با همتای جاده‌ای خود تفاوت زیادی دارد، گیربکس است. گیربکس شش سرعته متوالی به جای اینکه مستقیماً در پشت موتور پیچ شود، در قسمت دیفرانسیل به سمت عقب در قالب گیربکس نصب شده است. این به مهندسان اجازه داد تا وزن را به سمت عقب خودرو تغییر دهند، که به نوبه خود باعث می‌شود تا فضای بیشتری در نزدیکی دیوار باشد تا موتور را تا حد امکان پایین و نزدیک به مرکز خودرو قرار دهد. در مجموع، ب ام و توانست تعادل وزنی 45/55 جلو تا عقب را به دست آورد که برای سر پیچ ها و شتاب گیری ایده آل است. دنده نیز فوق العاده کوتاه است. من متوجه شدم که در سال اول چندین بار در هر دور چنگ می زنم تا موتور را به اندازه کافی سریع بچرخانم تا در پیچ های کندتر مانند پیچ های 3 و 8 در باند قدرت باقی بماند. وزنه ای برای متعادل کردن میل لنگ صفحه تخت وجود ندارد، به این معنی که موجی از ارتعاشات که دائماً تلاش می کنند تا این کار را انجام دهند. اندام های خود را دوباره مرتب کنید
فرمان، اگرچه به سرعت M8 GTE مدرنی که در همان آخر هفته رانندگی کردم، سریع نیست، اما هنوز یک مایل سریعتر از هر خودروی جاده ای است. این موشک فوق‌العاده دقیق و کاملاً وزن است، و نشان دادن قسمت جلویی آن مانند یک موشک هدایت‌شونده که قلب هر راس را هدف قرار می‌دهد، آسان می‌کند. ترمزها بدون ABS ارائه می‌شوند، اما اگر به اندازه کافی سریع حرکت می‌کنید، میتوانید قبل از کاهش فشار روی آنها بایستید. و چون بدون کمک هستند، مدولاسیون دقیق آسان است.
E92 به دوران طلایی موفقیت BMW در مسابقات استقامت در آمریکا منجر شد. M3 GT قهرمانی 2010 و 2011 ALMS را با هفت برد در کل دوران حرفه ای خود در ایالات متحده، از جمله یک پیروزی در 12 Hours of Sebring، برد. نسخه ای از این خودرو همچنین برنده مسابقات 24 ساعته نوربرگ رینگ در سال 2010 شد.
بیل اوبرلن، راننده قدیمی کارخانه BMW، در حالی که از یک جلسه پشت فرمان بیرون می آید، فریاد می زند: «بهترین ماشینی که تا به حال ساخته اند». اینجا هیچ استدلالی وجود ندارد.
چه در جاده و چه در مسیر، M3 با موتور V8 ستاره شمالی عصر طلایی BMW است. اما این تنها محصولی نبود که به این شرکت شهرت بی عیب و نقص اواخر دهه 2000 داد. M5 و M6 گنجینه هایی در حقوق خود بودند، مجهز به V-10 تنفس طبیعی خود خدا، با الهام از تلاش های فرمول 1 شرکت. این موتور بیش از 500 اسب بخار قدرت داشت و مانند موتور M3، در بیش از 8000 دور در دقیقه خط قرمز داشت. فکر کردن به این موضوع که چگونه چنین موتوری با طناب بالا می تواند راه خود را به یک سدان لوکس راحت باز کند بسیار عجیب است. این یک ترکیب یک بار در زندگی بود که مطمئناً دیگر هرگز نخواهیم دید.
سری 7 هم بود. اگرچه منتقدان طرح قطبی کننده کریس بنگل، رئیس طراحی خودروی نسل E65 را که در اوایل دهه 2000 معرفی شد، مسخره می‌کردند، اما این یک موفقیت فروش بود. خروج از رقیب نسبتا محافظه کار خود، E38، باعث شد مردم از درب عبور کنند. E65 در پایان کار خود، پرفروش‌ترین سری 7 بود. سایر خودروهای طراحی شده با النگو، مانند M5 و M6 که در بالا ذکر شد، زمانی که جدید بودند بحث برانگیز در نظر گرفته می شدند. در حال حاضر، جامعه خودرو از آنها به عنوان نقاط عطفی که پس از آن طراحی خودرو را شکل داد، با علاقه یاد می کند. من دوران اوج BMW را در نظر می‌گیرم.
شاید واضح‌ترین حس از این که چگونه عظمت گاهی تا سال‌ها بعد تشخیص داده نمی‌شود را بتوان از کریس هریس مجری سابق Top Gear دریافت کرد. در مقاله‌ای در Jalopnik در سال 2014 در دفاع از Bangle، او می‌گوید که در ابتدا نسل E60 سری 5 را "جنایت علیه باواریا" می‌دانست که در سال 2003 عرضه شد. اکنون او صاحب یکی از آنها است.
ماهیت گفتگوی BMW چنین است. برخی از مردم ممکن است با هریس موافق باشند، اگرچه من مطمئن هستم که به همان اندازه فکر می کنم که او تا آنجا که می تواند اشتباه می کند. برخی از مردم همچنین ممکن است بر این باور باشند که BMW در دهه 80 با خودروهایی مانند E30، M1 و Z1 در بهترین حالت خود قرار داشت. برخی دیگر ممکن است فکر کنند BMW هنوز به اوج خود نرسیده است. با رانندگی بی‌ام‌و‌های بی‌شماری که چندین دهه پیشرفت داشته‌اند، به دهه 2000 می‌مانم. دریافت خبرنامه Motor1 امروز ثبت نام کنید
اطلاعات بیشتر در مورد V-8 M3 BMW M3 Lime Rock Park Edition است M3 آمریکا BMW M3 E92 سرعت دویدن ما را به یاد روزهای خوب NA V8 برند می اندازد
