من ماشین مسابقه بزرگ M8 را سوار کردم

افراد عادی مجاز به رانندگی با ماشین های این چنینی نیستند. تیم‌ها و صاحبان ماشین‌های مسابقه‌ای مدرن و سطح بالا، در اکثر شرایط، هرگز به کسی اجازه نمی‌دهند که بدون سال‌ها آموزش و مهارت اثبات‌شده، ماشین‌های هفت رقمی خود را به طور مسطح رانندگی کند. این اتفاق نمی افتد. با این حال، من اینجا هستم، یک نویسنده خودروی پست، که به یک BMW M8 GTE واقعی و واقعی چسبیده و در شرف اعزام به مسیر جاده هومستد-میامی اسپید وی هستم. این چنین لحظاتی است که خیال و واقعیت تلاقی می کنند. غذای آماده بزرگ، جدای از خاطره ای که زندگی را تایید می کند، حسی است که رانندگان حرفه ای برای تعیین زمان دور تا چه حد به فناوری تکیه می کنند. M8 GTE نسبتاً مشهور است، تا آنجا که اتومبیل های مسابقه ای می روند. در اوایل، به دلیل اندازه‌اش، لقب «بزرگ M8» را به خود اختصاص داد، الگوهای رفتاری که بر ردپای عظیم خودرو در مسیر نسبت به رقبا تأکید می‌کرد. فراتر از میم‌ها، M8 نیز موفق بود و پنج برد در کلاس GTLM IMSA طی چهار سال در رقابت کسب کرد، از جمله دو پیروزی در 24 ساعت دیتونا. BMW M8 GTE را در پایان فصل 2021 از رقابت ها کنار گذاشت. از پنج شاسی بلند متعلق به بی‌ام‌و آمریکای شمالی، این شرکت قصد دارد دو شاسی بلند را برای نمایش و اهداف مسابقه‌ای تاریخی نگه دارد، از جمله خودروی شماره 25 که برنده دیتونا در سال 2019 شد. برنده شماره 24 دیتونا قبلاً فروخته شده است، در حالی که دو خودروی باقی مانده نیز فروخته خواهند شد. در حراج فروخته شود M8 که من رانندگی کردم، شاسی 1810، یکی از این خودروهاست. شاسی 1810 به عنوان خودروی شماره 25 برای فصل 2021 با رانندگان کانر دی فیلیپی، فیلیپ انج و برونو اسپنگلر در فرمان مسابقه مسابقه داد. فقط در سه مسابقه شرکت کرد: Sebring، جایی که دوم شد، Watkins Glen، جایی که سوم شد، و Road Atlanta، جایی که پنجم شد. این خودرو همچنان از رنگ قرمز روشن Motul خود استفاده می‌کند، و اگرچه تمیز شده و از نظر مکانیکی تازه‌سازی شده است، اما هنوز تعداد زیادی از زخم‌های جنگی را نشان می‌دهد. قبل از اینکه ب ام و بتواند به حراج گذاشته شود، باید مطمئن شود که شاسی 1810 به درستی کار می کند. و یک رانندگی سریع در اطراف پارکینگ اداری آن را قطع نمی کند. هر ماه فوریه، این شرکت و شرکای موتوراسپرت آن در Rahal Letterman Lanigan Racing مجموعه‌ای از ماشین‌های مسابقه‌ای تاریخی را برای یک مسابقه سالانه به هومستد-میامی می‌آورند و ماشین‌ها را برای سال آینده با رویدادهای مختلف، مانند یونیون موتوراسپورت مونتری، آماده می‌کنند. این خودرو در رویداد روز آهنگ Brian Redman Targa 66 به نیروگاه‌هایی مانند موسسه Revs می‌پیوندد، مکانی عالی برای بررسی مشکلات و دریافت زمان واقعی و بدون وقفه در میان فلزی مشابه. BMW از چند روزنامه نگار منتخب دعوت کرد تا قبل از اینکه هر دو شاسی بلند فروخته شوند، در آخر هفته آزمایشی، کمی پشت فرمان یک M8 بزرگ بمانند. لباس مسابقه و کلاه ایمنی در دست، من برای این چالش آماده بودم، چون دقیقا یک سال قبل چگونه ماشین M3 GT ALMS این شرکت را رانندگی کردم. اما ماشین‌های مسابقه‌ای مدرن بیشتر رایانه‌ای هستند تا ماشین، بنابراین من نمی‌توانستم وارد شوم و بروم. آنچه در ادامه می‌آید چیزی است که BMW به‌عنوان یک نسخه «مختصر» از روند راه‌اندازی طولانی M8 GTE توصیف می‌کند: مرحله 1: ماشین را روی سیستم جک هوای یکپارچه آن بالا ببرید، چرخ ها را بردارید و اسپیسر چرخ عقب را نصب کنید. مرحله 2: سیستم خنک کننده را تحت فشار قرار دهید و آن را به یک واحد بخاری وصل کنید. مرحله 3: یک لپ تاپ را برای نظارت بر موارد حیاتی پیشرانه وصل کنید. مرحله 4: هنگامی که مایع خنک کننده گرم شد، موتور را چندین بار به مدت چند ثانیه بدون احتراق بچرخانید تا فشار روغن ایجاد شود. مرحله 5: موتور را آتش بزنید. کامپیوتر موتور را روی یک نقشه خاص اجرا می کند تا اجزای داخلی را به طور مناسب گرم کند. مرحله 6. هنگامی که موتور گرم شد، ماشین باید از هر دنده عبور داده شود تا گیربکس گرم شود. اسپیسرهای چرخ عقب طوری تعبیه شده اند که روتورهای ترمز در طول این روش در جای خود باقی بمانند. مرحله 7: گیربکس را در حالت خنثی قرار دهید، موتور را خاموش کنید، چرخ ها را نصب کنید و خودرو را از سیستم جک هوا پایین بیاورید. تنها پس از تکمیل این مجموعه تقریباً 30 دقیقه ای دستورالعمل، M8 GTE آماده رانندگی با قدرت خود است. سپس عمل وارد شدن به داخل وجود دارد. فشردن از سوراخ در رول کیج به سختی وارد شدن به سطل مخصوص مسابقه باریک نیست، که فقط بعد از اینکه توسط مهارهای شش نقطه ای بسته شدم، باسنم جا می شود. از آنجا، باید دو دکمه کنترل کننده قدرت اصلی و احتراق را قبل از مشت زدن دکمه استارت بچرخانید. پس از آن، در نهایت خوب هستید که بروید. به شدت توصیه می‌شود که دکمه‌های فن و تهویه مطبوع را روشن کنید، در آفتاب فلوریدا. این دو فقط تا زمانی که آنها را در کنار یکدیگر قرار دهید شبیه به هم هستند. راه اندازی در M8 بزرگ، دلهره آورترین بخش این فرآیند است. نقطه گزش کلاچ نازک است و به آرامی درگیر شدن آن غیرممکن است. برای حرکت باید به سختی دریچه گاز را سوار کنید من به مهندسان پیشنهاد کردم که به جای آن، پدال سوم را کنار بگذارم و لاستیک ها را روشن کنم تا دور شوم. خیلی مهربانانه به من گفتند که این کار را نکن. در اولین باری که بیرون آمدم، بلافاصله M8 را سه بار متوقف کردم. اما وقتی بالاخره ماشین را به حرکت درآوردم، تجربه رانندگی به طرز عجیبی ساده شد. برخلاف خودروی خیابانی M8 که از مبدل گشتاور اتوماتیک و سیستم چهارچرخ متحرک استفاده می‌کند، M8 GTE نیروی خود را از طریق شش سرعته متوالی به چرخ‌های عقب ارسال می‌کند که از طریق پدال‌های روی فرمان کنترل می‌شود. تنها زمانی که نیاز به استفاده از کلاچ دارید، توقف است. رفتن از دنده ای به دنده دیگر به چیزی جز کشیدن پاروهای بالا یا پایین نیاز ندارد. تنها چیزهایی که باید نگران آن باشید فرمان، دریچه گاز و ترمز است. تا زمانی که بخواهی سریع بروی. گالری: عکس‌های BMW M8 GTE Race Car At Homestead-Miami Speedway 80 نزدیک شدن به محدودیت‌های یک خودروی مسابقه‌ای مدرن GTLM نیازمند درک این است که چگونه نیروی رو به پایین و سایش تایر بر مواردی مانند قابلیت ترمزگیری و چسبندگی جانبی تأثیر می‌گذارد. همچنین از شما می‌خواهد که بدانید چگونه به وسایل الکترونیکی مختلف آن تکیه کنید تا از هر دور بیشترین بهره را ببرید. و وسایل الکترونیکی زیادی برای تکیه کردن وجود دارد. طبق مجموعه قوانین GTLM، کمک های مجاز راننده به سیستم کنترل کشش محدود می شود. این بدان معناست که هیچ ترمز ضد قفل یا کنترل پایداری وجود ندارد. اما سیستم کنترل کشش M8 بزرگ تا آنجا که می توانید تصور کنید از کلید روشن/خاموش فاصله دارد. سیستم کشش آنقدر سریع و بدون درز است که تنها کاری که شما به عنوان راننده باید انجام دهید این است که ماشین را نشانه بگیرید و پدال گاز را صاف کنید. دو جنبه قابل تنظیم برای سیستم وجود دارد: اینکه چقدر می‌خواهید کنترل کشش به‌طور تهاجمی وارد شود، و چه مقدار لغزش چرخ‌ها قبل از دخالت سیستم مجاز است. هر جنبه دارای 12 سطح قابلیت تنظیم است که از طریق دو چرخ اسکرول نصب شده روی فرمان کنترل می شود. سطح 12 تهاجمی ترین کشش و کمترین میزان لغزش چرخ است، در حالی که سطح 1 فاقد کنترل کشش و بیشترین میزان لغزش چرخ است. من از سطح 9 برای هر دو تنظیمات کشش شروع کردم و به سرعت فهمیدم که چنین سیستمی تا چه حد می تواند روان و قابل استفاده باشد، حتی برای آماتوری مانند خودم. به آهستگی وارد کردن و پر کردن دریچه گاز در خروجی گوشه برای حفظ کشش، کاری که طی سال‌ها رانندگی با ماشین‌های خیابانی با عملکرد بالا به خودم آموزش داده‌ام، در اینجا یک مهارت بی‌فایده است. سیستم کشش آنقدر سریع و بدون درز است که تنها کاری که شما به عنوان راننده باید انجام دهید این است که ماشین را نشانه بگیرید و پدال گاز را صاف کنید. سیستم کشش بقیه موارد را مرتب می کند، به اندازه کافی برش می دهد تا به نظر برسد که هیچ زمانی را از دست نمی دهید. این یک احساس دلخراش است که عادت کردن به آن چند دور طول کشید. کابین M8 GTE به اندازه صندلی راننده مرکز کنترل است. می بینید که کنترل کشش به اندازه ای که احساس می کنید کار می کند، با حسن نیت از دو میله نوری نصب شده به صورت عمودی، شبیه به مجموعه ای از چراغ های شیفت نصب شده به صورت افقی، که در دو طرف غلاف خوشه سنج دیجیتال نصب شده اند. همانطور که کنترل کشش کار می کند، آرایه ها به رنگ سفید روشن می شوند که هر کدام مربوط به هر چرخ عقب است. ماشین به شما می گوید که کنترل کشش در زمان واقعی چه زمانی فعال می شود، و اینکه سیستم چقدر کار می کند. هر چه چراغ ها بیشتر شعله ور شوند، سیستم بیشتر کار می کند تا چرخ ها تایرهای عقب شما را پاره نکنند. پس از رانندگی من، یکی از مهندسان مسابقه BMW M، کالین هارمر، داده‌های دور من را آورد و در مورد ورودی‌های دریچه گاز به من سخنرانی کرد و توضیح داد که چگونه M8 به این نوع پر کردن و عدم اطمینان کامل پاسخ نمی‌دهد. ماشین از شما می‌خواهد که صاف شوید و به آن اعتماد کنید تا آنچه را که روی لاستیک‌ها اتفاق می‌افتد مرتب کند. سیستم کشش تنها زمانی فعال می شود که پدال گاز بیش از 75 درصد فشار داده شود، بنابراین باید متعهد شوید که همه آن ها با هم کار کنند. توصیه‌ای عالی برای حرفه‌ای که وجود نداشتم در خودروهای اسپورت، و درک چشم‌نوازی از اینکه رانندگان حرفه‌ای BMW چقدر باید به این سیستم تکیه کرده باشند تا به سرعت پیش بروند. دستان خود را صاف و چشمان خود را بالا نگه دارید و به جرأت می توانم بگویم M8 به راحتی فشار داده می شد. کنترل کشش تنها فناوری نبود که به من کمک می کرد سریعتر حرکت کنم. در حالی که ABS وجود ندارد، آن دسته های سبک برای کشش تحت ترمز نیز کار می کنند و با نزدیک شدن و نزدیک شدن به قفل شدن چرخ های جلو، به تدریج روشن می شوند. بنابراین، در حالی که هیچ فناوری وجود ندارد که وارد عمل شود و شما را از قفل شدن نجات دهد، شما تمام اطلاعات لازم را برای جلوگیری از صاف شدن لاستیک‌هایتان در اختیار دارید. وقتی به همه چراغ‌های چشمک زن و جادوگری کنترل کشش دیوانه‌وار عادت کردید، به راحتی می‌توانید از سرعت عظیمی که در M8 بزرگ در دسترس شماست لذت ببرید. تعویض دنده ها به همان سرعتی است که من تا به حال رانندگی کرده ام، و فرمان آنقدر سریع است که تنها زمانی دستان خود را روی هم می گذارید که فرمان را کاملا قفل کنید. اما داون فورس ستاره است. اینجا خیلی بیشتر از ALMS M3 است که سال گذشته رانندگی کردم. احساس روشن شدن آن این حس را القا می کند که چسبندگی اساساً دو برابر شده است. بخش‌هایی از مسیر جاده هومستد-میامی که قبلاً ترسناک و تقریباً مسطح بودند، مانند پیچ‌های 1 و 7، در M8 کاملاً صاف بودند. آهسته تر حرکت کنید و به نظر می رسد ماشین آن را دوست ندارد. دستان خود را صاف و چشمان خود را بالا نگه دارید و به جرأت می توانم بگویم M8 به راحتی فشار داده می شد. وقتی بیش از 2 گرم از گوشه ها فشار می دهید، موتور در پس زمینه محو می شود، اما این یک شاهکار مهندسی است. این خودرو بر اساس موتور 4.4 لیتری توئین توربو S63 V8 موجود در خودروی خیابانی M8، تنها 4.0 لیتر حجم دارد (محدودیت قوانین GTLM)، اما از 985 قطعه منحصر به فرد استفاده می کند. با نام رمز P63/1، میل لنگ صاف، توربوشارژرهای مختلف، ورودی‌های بازطراحی شده و منیفولدهای اگزوز و موارد دیگر به آن متصل شده است. در حال حاضر دو حالت تنظیم وجود دارد: Map 4 که حدود 550 اسب بخار قدرت دارد و Map 1 که 600 اسب بخار قدرت دارد. در حالی که موتور به اندازه موتور تنفس طبیعی 9500 دور در دقیقه از M3 که قبلاً ذکر کردم صدایی ندارد، نمی‌توانید از کارایی آن ایراد بگیرید. یک سیستم ضد تاخیر وجود دارد که توربوها را در زیر ترمز نگه می دارد تا پس از بازگشت به پدال حرکت، تاخیر را از بین ببرد. قبل از اینکه بوست به طور کامل موتور را در بر بگیرد، کوچکترین نشانه ای از تردید وجود دارد، اما وقتی که این کار انجام شود، منحنی گشتاور در دریایی از رانش ثابت تا خط قرمز، بدون هیچ مکثی از دنده به دنده دیگر می رسد. M8 بزرگ گواه این است که چقدر فناوری در سطوح بالای موتوراسپرت وجود دارد و چقدر رانندگان باید از آن برای حرکت سریع استفاده کنند. این خیلی تعجب آور نیست. این دسترسی به آن سرعت است که مرا شگفت زده کرد. من یک راننده ماشین مسابقه حرفه ای نیستم. من در تمام زندگی‌ام فقط سه ماشین مسابقه‌ای «واقعی» رانده‌ام، که در نهایت با یک دوجین بار در یک Champcar Miata رانندگی کردم. با این حال، من توانستم M8 را به پیش ببرم و از آنچه که ارائه می کرد، با تکیه بر فناوری کشش برای بهبود دورهایم، بهترین استفاده را ببرم. فناوری بیشتر در خودروها همیشه چیز خوبی نیست. اما در اینجا، این یک موهبت الهی است که می‌تواند حتی آماتورترین موش‌های صحرایی را مانند یک قهرمان جلوه دهد. اطلاعات بیشتر در مورد M8 BMW M8 GTE First Drive و M8 Prototype Ride: هنوز در حال چرخش BMW M3 Touring Vs. مسابقات M8 درسی در مسابقه درگ در هوای مرطوب است