![ما یک هوندا Motocompacto Type R ساختیم]()
Motocompacto هوندا یک ابزار جالب است. یک اسکوتر کوچک تاشو که برای سرعت در محیط‌های شهری شلوغ ساخته شده است، فقط یک مشکل بزرگ دارد: واقعاً هیچ جا سرعت نمی‌گیرد. توان تولیدی آن کمتر از یک اسب بخار است. مطمئناً 15 مایل در ساعت خواهد رفت، اما هفت ثانیه طول می کشد. خیلی کند. اینها اعداد مبتدی هستند.
به همین دلیل، ما تصمیم گرفتیم یک Motocompacto Type R بسازیم. هوندا فقط نشان Type R را در جذاب ترین و تواناترین ماشین های خود قرار می دهد. برای اینکه شایسته این نام باشیم، باید Motocompact خود را سریع‌تر، سبک‌تر و بسیار سرگرم‌کننده‌تر کنیم. چگونه کار خواهد کرد؟ خوب، چند راه وجود دارد که می توانید چنین کاری را انجام دهید. دوره ای که من گذراندم احتمالاً ساده ترین نیست، اما شاید بهترین باشد. یک هوندا موتوکامپکتوی سهام. تصمیم گیری تصمیم گیری
یکی از اولین چیزهایی که متوجه شدم این است که خرید و اصلاح یک Motocompacto موجود چندان منطقی نیست. ساده تر است که خودتان بسازید.
Motocompacto مانند سایر محصولات هوندا است. بنابراین اکثر اجزای آن مانند Civic دارای شماره قطعه هستند. این بدان معنی است که شما فقط می توانید چیزهایی مانند چرخ جلوی Motocompacto را که موتور الکتریکی (08Z15-PR8-100R11) است، چرخ عقب که ترمز (08Z15-PR8-100R14) است و هر دو طرف بدنه (08Z15-) سفارش دهید. PR8-100R5)، (08Z15-PR8-100R6). این بیشتر چیزی است که برای ساختن چیزی که حداقل شبیه یک موتوکامپکتو به نظر می رسد نیاز دارید. موتور همچنین شامل تمام سخت افزارهای مورد نیاز برای نصب است که بسیار خوب است.
بیشتر وجود دارد. قیمت Motocompacto 995 دلار است، اما به نظر نمی رسد هوندا تمایلی به تغییر آن توسط افراد داشته باشد. به عنوان مثال، بسته باتری برای محدود کردن جریانی که می تواند از آن خارج شود ذوب شده است. کنترل کننده موتور - که در خودروهای برقی بزرگتر یک اینورتر نامیده می شود - نیز چیزی شبیه "جعبه سیاه" است که احتمالاً به سختی می توان آن را شکست داد. باتری همچنین ممکن است یک سیستم مدیریت با ویژگی های محدود کننده عملکرد خود داشته باشد. حداقل باید اینورتر را تعویض کنم، فیوز اصلی را دور بزنم و باتری استوک را تغییر داده یا تعویض کنم تا عملکرد بیشتری باز شود.
به نظر می رسید ایده بهتری باشد که از صفر شروع کنیم. من فاصله محوری اسکوتر هوندا را می دانستم و می دانستم که می توانم بیشتر قطعات OEM مورد نیاز را تهیه کنم. از آنجایی که Motocompacto خیلی پیچیده نیست - مثلاً سیستم تعلیق ندارد - من میتوانم بقیه را با مقادیر شناخته شده در فضای سبک خودروهای الکتریکی جمع کنم. با انبوهی از تصاویر و اطلاعات موجود در مورد خود Motocompacto، ساخت چیزی که بسیار شبیه اسکوترهای کارخانه ای باشد غیرممکن به نظر نمی رسد. سفارش قطعات
مهمترین قطعات پازل موتور و کنترلر هستند. من اول موتور رو از هوندا سفارش دادم. من کنترلر را از شرکتی به نام Flipsky گرفتم که اینورترها را بر اساس چارچوب VESC می‌سازد. من می خواستم این پیشرانه Motocompacto را قبل از سوار کردن آن روی یک اسکوتر روی نیمکت کار کنم و چند روز بعد همه چیز جلوی در من ظاهر شد. اولین کاری که کردم این بود که موتور را باز کردم تا ببینم با چه چیزی کار می کنم. داخل موتور Motocompacto. بیشتر موتورهای هاب در داخل به این شکل هستند.
به نظر می رسد این موتور یک موتور هاب اسکوتر عمومی است که احتمالاً توسط سازنده دیگری به طور خاص برای هوندا ساخته شده است. از نظر داخلی بسیار شبیه به سایر موتورهای هاب است که من جدا کرده ام. تنها چیزی که واقعاً آن را متمایز می کند، سرب دما روی دسته سنسور است که احتمالاً هوندا برای محافظت از موتور در برابر گرم شدن بیش از حد می خواست.
با این حال، فکر نمی‌کنم گرمای بیش از حد احتمالی وجود داشته باشد. همانطور که قبلا ذکر شد، Motocompacto فقط ⅔ اسب بخار یا 490 وات قدرت تولید می کند. هوندا به دلایلی ولتاژ کار اسکوتر را به طور عمومی اعلام نمی کند، اما شماره مدل در کنار موتور توپی نشان می دهد که یک سیستم 36 ولت (اسمی) است. من نتوانستم جواب قطعی برای ولتاژ کارکرد معمولی موتور پیدا کنم تا اینکه آن را سفارش دادم و کاملاً واضح در کنار آن نوشته شده بود.
گرما در هر مدار الکتریکی عمدتاً تابعی از جریان است (با فرض مقاومت ثابت) و از آنجایی که وات فقط ولت در آمپر ضرب می شود، می توانیم حدس بزنیم که Motocompacto فقط در حدود 14A کار می کند. این رقم بسیار ضعیفی است که گرمای زیادی ایجاد نمی کند. کل سیستم نیز فقط برای 20A ذوب شده است. به عبارت دیگر، حداکثر توان آن قبل از شنیدن صدای پاپ بلند تنها 720 وات یا 25 وات کمتر از یک اسب بخار است.
برای عبور از علامت یک اسب بخار - عملاً مانع صوتی برای این مورد - من کنترلر فوق الذکر را خریداری کردم که حداکثر تا 50 آمپر را در حداکثر 60 ولت پشتیبانی می کند. با استفاده از این اینورتر، میتوانم قدرت را به دلخواه خود کم یا زیاد کنم، منحنی دریچه گاز و ترمز احیاکننده را تنظیم کنم، تقریباً هر آنچه در خودرویی مانند این می‌خواهید. همچنین می توان آن را در حین پرواز با استفاده از رایانه یا تلفن هوشمند برنامه ریزی کرد.
پس از مدتی لحیم کاری برای اینکه همه کانکتورها با یکدیگر هماهنگ شوند، همه چیز را به برق وصل کردم و... در واقع اولین بار کار کرد، که من آن را یک فال بسیار خوب، شاید حتی یک فال عالی در نظر گرفتم. موتور را به یک تکه ضایعات آهنی که در اطراف دراز کشیده بودم پیچ کردم تا آن را روی نیمکت آزمایش کنم. باتری که من اینجا استفاده کردم متاسفانه برای اسکوتر نهایی خیلی بزرگ بود.
سه کابل ضخیم از کنترلر، سیم های فازی هستند که جریان باتری را به استاتور می فرستند. آنها باعث حرکت موتور می شوند. یکی از شاخه های کوچکتر برای مهار سنسور است. از حسگرهای مغناطیسی استفاده می کند تا به موتور بگوید که از یک توقف خاموش به کدام سمت بچرخد. موتور بدون وصل کردن آن به برق کار می‌کند، فقط باید در جهت خاصی بچرخد تا به آن بگوید ابتدا به کدام سمت برود. اگر این کار را انجام ندهید و دریچه گاز را اعمال نکنید، فقط به نوعی می لرزد و گرم می شود. برای بهترین ما اتفاق می افتد. قاب
در حالی که پیشرانه اکثرا مرتب شده بود، قاب را طراحی کردم. من چرخ عقب را از اسکوتر استوک و همچنین موتور جلو سفارش دادم، بنابراین فقط باید همه چیز را بین آنها درست کنم. برای انجام این کار، فاصله بین دو محور Motocompacto شناخته شده 29.2 اینچی را در CAD چسباندم و یک عکس نمای جانبی از اسکوتر را به اندازه اندازه گیری کردم. پس از آن، من فقط تمام نقاط سخت ارگونومیک مانند موقعیت نشیمنگاه، گیره های پا، ارتفاع فرمان، زاویه چنگال جلو و غیره را با هم تطبیق دادم.
قاب اسکوتر یک لوله آلومینیومی مربعی سه اینچی، چند لوله آلومینیومی گرد برای لوله و چنگال صندلی، و مقداری فولاد خم شده برای هر چیز دیگری است. به راحتی با هم جمع شد و فقط تنظیمات جزئی مورد نیاز بود. قطر داخلی لوله صندلی کمی سفت بود، اما بقیه چیزها تقریباً کاملاً مناسب است.
اینجاست که اسپانسر پروژه، Oshcut، وارد تصویر می شود. قطعات فلزی برش لیزری را با قیمت فوری و بدون حداقل تعداد سفارش ارائه می دهد. تمام فلز روی روروک مخصوص بچه ها از آنهاست، به جز چند استثنا.
من نمی توانم به اندازه کافی چیزهای خوب در مورد سرویس Oshcut بگویم. شما می توانید یک قسمت را طراحی کنید، آن را در وب سایت آنها آپلود کنید، یک متریال را انتخاب کنید و به شما می گوید که پروژه چقدر هزینه دارد و قسمت شما چه زمانی می رسد. قطعات فلزی تخت و همچنین قطعات خم شده روی ترمز و لوله ها را صاف می کند. راستش را بخواهید، حتی اگر برای این پروژه یک قرارداد حمایت مالی انجام نمی‌دادیم، در نهایت از خدمات شرکت استفاده می‌کردم. یکی از بسیاری از اجراهای خشک که موتور و دریچه گاز را تنظیم می کند.
بخشی که 100% از Oshcut نیست، چنگال است. برای ساخت آن، از چند قطعه پرینت سه بعدی همراه با اجزای فلزی آنها استفاده کردم. من مطمئن نیستم که این قطعات پلاستیکی واقعا چقدر دوام خواهند داشت، اما آنها با استفاده از یک فرآیند صنعتی به نام Multi Jet Fusion ساخته شده‌اند، یک فرآیند چاپ سه بعدی که من با آن بسیار آشنا هستم. من روی قطعات ضربه زدم تا اتصال دهنده ها را بپذیرند و براکت فرمان را با مقداری چسب چسباننده ساختاری 3M چسباندم. من می خواستم به خاطر سادگی از جوشکاری اجتناب کنم. همچنین، من جوشکار ندارم، که جوشکاری را دشوار می کند. این قطعه نایلونی با چاپ سه بعدی، دو نیمه چنگال را در کنار هم نگه می دارد. در قسمت پایین لوله اصلی فشرده می شود. مراحل پایانی
نصب بدنه آخرین مرحله بود و کمی تنظیم نیاز داشت. بدنه اسکوتر فقط با چهار پیچ و مقداری نوار چسب (از کارخانه) نگه داشته می شود. من بیشتر آن را سه بعدی اسکن کردم تا ابعاد آن را به CAD برسانم. اسکن کردن در چرخ‌های جلو و عقب نیز برای یافتن راه‌حلی برای نصب مفید بود. در نهایت، من به خوبی با چند اسپیسر چاپ سه بعدی مناسب شدم و آن را دور قابم پیچیدم. تنها اصلاح، حذف یک برآمدگی برای دسته تاشو Motocompacto بود. طراحی من به خاطر سادگی تا نمی شود و جایگزین آن بریدن یک سوراخ بزرگ در قاب بود. بنابراین من آن بیت را حذف کردم.
با این همه مرتب سازی، می توانید نتیجه نهایی را ببینید.
من یک چراغ جلوی جدید برای اسکوتر را چاپ سه بعدی کردم که توسط یک رشته LED سفید روشن می شود. منبع تغذیه خودش جدا از باتری کششی است. به نظر من خیلی تیز به نظر می رسد.
داستان بعدی در این مجموعه در واقع سوار شدن بر اسکوتر و همچنین صحبت بیشتر در مورد الکترونیک قدرت است که مستقیماً به تجربه رانندگی مرتبط است. تا آن زمان، بیشتر از آنچه می خواهید ببینید به من بگویید. من واقعاً درگیر این نوع چیزها می شوم و گاهی فراموش می کنم که مردم چه می خواهند بدانند. این یک پروژه واقعاً سرگرم کننده بوده است و مطمئن باشید موارد بیشتری از این دست در راه است.
محتوای اسکوتر بیشتر مک‌لارن یک اسکوتر برقی شیک با برد 31 مایل می‌سازد Segway می‌خواهد اسکوتر برقی شما شبیه فراری V12 باشد.
اعتبار تصویر: هوندا
خرید خودرو
Motocompacto هوندا یک ابزار جالب است. یک اسکوتر کوچک تاشو که برای سرعت در محیط‌های شهری شلوغ ساخته شده است، فقط یک مشکل بزرگ دارد: واقعاً هیچ جا سرعت نمی‌گیرد. توان تولیدی آن کمتر از یک اسب بخار است. مطمئناً 15 مایل در ساعت خواهد رفت، اما هفت ثانیه طول می کشد. خیلی کند. اینها اعداد مبتدی هستند.
به همین دلیل، ما تصمیم گرفتیم یک Motocompacto Type R بسازیم. هوندا فقط نشان Type R را در جذاب ترین و تواناترین ماشین های خود قرار می دهد. برای اینکه شایسته این نام باشیم، باید Motocompact خود را سریع‌تر، سبک‌تر و بسیار سرگرم‌کننده‌تر کنیم. چگونه کار خواهد کرد؟ خوب، چند راه وجود دارد که می توانید چنین کاری را انجام دهید. دوره ای که من گذراندم احتمالاً ساده ترین نیست، اما شاید بهترین باشد. یک هوندا موتوکامپکتوی سهام. تصمیم گیری تصمیم گیری
یکی از اولین چیزهایی که متوجه شدم این است که خرید و اصلاح یک Motocompacto موجود چندان منطقی نیست. ساده تر است که خودتان بسازید.
Motocompacto مانند سایر محصولات هوندا است. بنابراین اکثر اجزای آن مانند Civic دارای شماره قطعه هستند. این بدان معنی است که شما فقط می توانید چیزهایی مانند چرخ جلوی Motocompacto را که موتور الکتریکی (08Z15-PR8-100R11) است، چرخ عقب که ترمز (08Z15-PR8-100R14) است و هر دو طرف بدنه (08Z15-) سفارش دهید. PR8-100R5)، (08Z15-PR8-100R6). این بیشتر چیزی است که برای ساختن چیزی که حداقل شبیه یک موتوکامپکتو به نظر می رسد نیاز دارید. موتور همچنین شامل تمام سخت افزارهای مورد نیاز برای نصب است که بسیار خوب است.
بیشتر وجود دارد. قیمت Motocompacto 995 دلار است، اما به نظر نمی رسد هوندا تمایلی به تغییر آن توسط افراد داشته باشد. به عنوان مثال، بسته باتری برای محدود کردن جریانی که می تواند از آن خارج شود ذوب شده است. کنترل کننده موتور - که در خودروهای برقی بزرگتر یک اینورتر نامیده می شود - نیز چیزی شبیه "جعبه سیاه" است که احتمالاً به سختی می توان آن را شکست داد. باتری همچنین ممکن است یک سیستم مدیریت با ویژگی های محدود کننده عملکرد خود داشته باشد. حداقل باید اینورتر را تعویض کنم، فیوز اصلی را دور بزنم و باتری استوک را تغییر داده یا تعویض کنم تا عملکرد بیشتری باز شود.
به نظر می رسید ایده بهتری باشد که از صفر شروع کنیم. من فاصله محوری اسکوتر هوندا را می دانستم و می دانستم که می توانم بیشتر قطعات OEM مورد نیاز را تهیه کنم. از آنجایی که Motocompacto خیلی پیچیده نیست - مثلاً سیستم تعلیق ندارد - من میتوانم بقیه را با مقادیر شناخته شده در فضای سبک خودروهای الکتریکی جمع کنم. با انبوهی از تصاویر و اطلاعات موجود در مورد خود Motocompacto، ساخت چیزی که بسیار شبیه اسکوترهای کارخانه ای باشد غیرممکن به نظر نمی رسد. سفارش قطعات
مهمترین قطعات پازل موتور و کنترلر هستند. من اول موتور رو از هوندا سفارش دادم. من کنترلر را از شرکتی به نام Flipsky گرفتم که اینورترها را بر اساس چارچوب VESC می‌سازد. من می خواستم این پیشرانه Motocompacto را قبل از سوار کردن آن روی یک اسکوتر روی نیمکت کار کنم و چند روز بعد همه چیز جلوی در من ظاهر شد. اولین کاری که کردم این بود که موتور را باز کردم تا ببینم با چه چیزی کار می کنم. داخل موتور Motocompacto. بیشتر موتورهای هاب در داخل به این شکل هستند.
به نظر می رسد این موتور یک موتور هاب اسکوتر عمومی است که احتمالاً توسط سازنده دیگری به طور خاص برای هوندا ساخته شده است. از نظر داخلی بسیار شبیه به سایر موتورهای هاب است که من جدا کرده ام. تنها چیزی که واقعاً آن را متمایز می کند، سرب دما روی دسته سنسور است که احتمالاً هوندا برای محافظت از موتور در برابر گرم شدن بیش از حد می خواست.
با این حال، فکر نمی‌کنم گرمای بیش از حد احتمالی وجود داشته باشد. همانطور که قبلا ذکر شد، Motocompacto فقط ⅔ اسب بخار یا 490 وات قدرت تولید می کند. هوندا به دلایلی ولتاژ کار اسکوتر را به طور عمومی اعلام نمی کند، اما شماره مدل در کنار موتور توپی نشان می دهد که یک سیستم 36 ولت (اسمی) است. من نتوانستم جواب قطعی برای ولتاژ کارکرد معمولی موتور پیدا کنم تا اینکه آن را سفارش دادم و کاملاً واضح در کنار آن نوشته شده بود.
گرما در هر مدار الکتریکی عمدتاً تابعی از جریان است (با فرض مقاومت ثابت) و از آنجایی که وات فقط ولت در آمپر ضرب می شود، می توانیم حدس بزنیم که Motocompacto فقط در حدود 14A کار می کند. این رقم بسیار ضعیفی است که گرمای زیادی ایجاد نمی کند. کل سیستم نیز فقط برای 20A ذوب شده است. به عبارت دیگر، حداکثر توان آن قبل از شنیدن صدای پاپ بلند تنها 720 وات یا 25 وات کمتر از یک اسب بخار است.
برای عبور از علامت یک اسب بخار - عملاً مانع صوتی برای این مورد - من کنترلر فوق الذکر را خریداری کردم که حداکثر تا 50 آمپر را در حداکثر 60 ولت پشتیبانی می کند. با استفاده از این اینورتر، میتوانم قدرت را به دلخواه خود کم یا زیاد کنم، منحنی دریچه گاز و ترمز احیاکننده را تنظیم کنم، تقریباً هر آنچه در خودرویی مانند این می‌خواهید. همچنین می توان آن را در حین پرواز با استفاده از رایانه یا تلفن هوشمند برنامه ریزی کرد.
پس از مدتی لحیم کاری برای اینکه همه کانکتورها با یکدیگر هماهنگ شوند، همه چیز را به برق وصل کردم و... در واقع اولین بار کار کرد، که من آن را یک فال بسیار خوب، شاید حتی یک فال عالی در نظر گرفتم. موتور را به یک تکه ضایعات آهنی که در اطراف دراز کشیده بودم پیچ کردم تا آن را روی نیمکت آزمایش کنم. باتری که من اینجا استفاده کردم متاسفانه برای اسکوتر نهایی خیلی بزرگ بود.
سه کابل ضخیم از کنترلر، سیم های فازی هستند که جریان باتری را به استاتور می فرستند. آنها باعث حرکت موتور می شوند. یکی از شاخه های کوچکتر برای مهار سنسور است. از حسگرهای مغناطیسی استفاده می کند تا به موتور بگوید که از یک توقف خاموش به کدام سمت بچرخد. موتور بدون وصل کردن آن به برق کار می‌کند، فقط باید در جهت خاصی بچرخد تا به آن بگوید ابتدا به کدام سمت برود. اگر این کار را انجام ندهید و دریچه گاز را اعمال نکنید، فقط به نوعی می لرزد و گرم می شود. برای بهترین ما اتفاق می افتد. قاب
در حالی که پیشرانه اکثرا مرتب شده بود، قاب را طراحی کردم. من چرخ عقب را از اسکوتر استوک و همچنین موتور جلو سفارش دادم، بنابراین فقط باید همه چیز را بین آنها درست کنم. برای انجام این کار، فاصله بین دو محور Motocompacto شناخته شده 29.2 اینچی را در CAD چسباندم و یک عکس نمای جانبی از اسکوتر را به اندازه اندازه گیری کردم. پس از آن، من فقط تمام نقاط سخت ارگونومیک مانند موقعیت نشیمنگاه، گیره های پا، ارتفاع فرمان، زاویه چنگال جلو و غیره را با هم تطبیق دادم.
قاب اسکوتر یک لوله آلومینیومی مربعی سه اینچی، چند لوله آلومینیومی گرد برای لوله و چنگال صندلی، و مقداری فولاد خم شده برای هر چیز دیگری است. به راحتی با هم جمع شد و فقط تنظیمات جزئی مورد نیاز بود. قطر داخلی لوله صندلی کمی سفت بود، اما بقیه چیزها تقریباً کاملاً مناسب است.
اینجاست که اسپانسر پروژه، Oshcut، وارد تصویر می شود. قطعات فلزی برش لیزری را با قیمت فوری و بدون حداقل تعداد سفارش ارائه می دهد. تمام فلز روی روروک مخصوص بچه ها از آنهاست، به جز چند استثنا.
من نمی توانم به اندازه کافی چیزهای خوب در مورد سرویس Oshcut بگویم. شما می توانید یک قسمت را طراحی کنید، آن را در وب سایت آنها آپلود کنید، یک متریال را انتخاب کنید و به شما می گوید که پروژه چقدر هزینه دارد و قسمت شما چه زمانی می رسد. قطعات فلزی تخت و همچنین قطعات خم شده روی ترمز و لوله ها را صاف می کند. راستش را بخواهید، حتی اگر برای این پروژه یک قرارداد حمایت مالی انجام نمی‌دادیم، در نهایت از خدمات شرکت استفاده می‌کردم. یکی از بسیاری از اجراهای خشک که موتور و دریچه گاز را تنظیم می کند.
بخشی که 100% از Oshcut نیست، چنگال است. برای ساخت آن، از چند قطعه پرینت سه بعدی همراه با اجزای فلزی آنها استفاده کردم. من مطمئن نیستم که این قطعات پلاستیکی واقعا چقدر دوام خواهند داشت، اما آنها با استفاده از یک فرآیند صنعتی به نام Multi Jet Fusion ساخته شده‌اند، یک فرآیند چاپ سه بعدی که من با آن بسیار آشنا هستم. من روی قطعات ضربه زدم تا اتصال دهنده ها را بپذیرند و براکت فرمان را با مقداری چسب چسباننده ساختاری 3M چسباندم. من می خواستم به خاطر سادگی از جوشکاری اجتناب کنم. همچنین، من جوشکار ندارم، که جوشکاری را دشوار می کند. این قطعه نایلونی با چاپ سه بعدی، دو نیمه چنگال را در کنار هم نگه می دارد. در قسمت پایین لوله اصلی فشرده می شود. مراحل پایانی
نصب بدنه آخرین مرحله بود و کمی تنظیم نیاز داشت. بدنه اسکوتر فقط با چهار پیچ و مقداری نوار چسب (از کارخانه) نگه داشته می شود. من بیشتر آن را سه بعدی اسکن کردم تا ابعاد آن را به CAD برسانم. اسکن کردن در چرخ‌های جلو و عقب نیز برای یافتن راه‌حلی برای نصب مفید بود. در نهایت، من به خوبی با چند اسپیسر چاپ سه بعدی مناسب شدم و آن را دور قابم پیچیدم. تنها اصلاح، حذف یک برآمدگی برای دسته تاشو Motocompacto بود. طراحی من به خاطر سادگی تا نمی شود و جایگزین آن بریدن یک سوراخ بزرگ در قاب بود. بنابراین من آن بیت را حذف کردم.
با این همه مرتب سازی، می توانید نتیجه نهایی را ببینید.
من یک چراغ جلوی جدید برای اسکوتر را چاپ سه بعدی کردم که توسط یک رشته LED سفید روشن می شود. منبع تغذیه خودش جدا از باتری کششی است. به نظر من خیلی تیز به نظر می رسد.
داستان بعدی در این مجموعه در واقع سوار شدن بر اسکوتر و همچنین صحبت بیشتر در مورد الکترونیک قدرت است که مستقیماً به تجربه رانندگی مرتبط است. تا آن زمان، بیشتر از آنچه می خواهید ببینید به من بگویید. من واقعاً درگیر این نوع چیزها می شوم و گاهی فراموش می کنم که مردم چه می خواهند بدانند. این یک پروژه واقعاً سرگرم کننده بوده است و مطمئن باشید موارد بیشتری از این دست در راه است.
محتوای اسکوتر بیشتر مک‌لارن یک اسکوتر برقی شیک با برد 31 مایل می‌سازد Segway می‌خواهد اسکوتر برقی شما شبیه فراری V12 باشد.
اعتبار تصویر: هوندا
