ملاقات با مرسدس‌ GLE53 AMG

پروانه‌ها به دلیل طراحی دیدنی و رنگ‌های جذاب بالشان، یکی از موجودات خیره‌کننده طبیعت هستند. اما جذابیت بیشتر آنها از فرآیند تکاملی‌شان نشات می‌گیرد. از تخم پروانه که مراحل تبدیل به کرم، شفیره و در نهایت پروانه را طی می‌کند. به همین منوال، مرسدس هم یک دگردیسی غیرقابل‌تصور داشته است از M به GLE. این فرآیند به شما نشان می‌دهد چگونه میتسوبیشی هم به این کمال پیوسته است.

این‌طور ممکن است یک روز رمز و راز شهر گمشده آتلانتیس کشف شود. ممکن است دانشمندان به درستی معنای اصلی اهرامات مصر را درک کنند. شاید رازهای پشت خطوط نازک و مجسمه‌های موآی در جزیره ایستر نیز به زودی فاش شوند. اطمینان داریم که یک روز معمای ووینیچ، زودیاک قاتل، کشتی ماری‌سلست، الواح کریپتوس و سایر رازهای بسیار دیگر، پس از گذشت زمان، حل خواهند شد. اما ممکن است هرگز نفهمیم که چگونه مرسدس‌ بنز به طراحی خودیاری می‌کند. این ممکن است به این دلیل باشد که مرسدس خود از آینده به ما ارتباط می‌دهد. بدون این اطلاع، نمی‌توان انتظار داشت که GLE به گونه‌ای انقلابی شکل گیرد، بدون اینکه ما بدانیم چه اتفاقاتی در آینده برای آن پیش بینی شده است.

"لطفاً یک دقیقه وقت بگذارید تا داستان این خودرو را به شما شرح دهم."

تا قبل از دهه 90، مرسدس بنز به عنوان پادشاه در تمام دسته‌های خودرویی از جمله سدان، کوپه، روباز و با رویکردهای لوکس و اسپرت شناخته می‌شد. هیچ رقیبی نتوانست کنار این ستاره نقره‌ای از نظر کیفیت و فناوری قرار گیرد. اما مشکلی اینجاست که در گذشته، هیچ مدل SUV در خط تولیدات مرسدس وجود نداشت. اما با ظهور مدل G-Class در سال 1979، مفهوم SUV شهری تغییر کرد. این خودرو اصلاحاتی بر روی شاسی بلند نظامی داشت که با توانایی‌های منحصر به فرد خود به عنوان یک خودرو لوکس آفرودی وارد بازار شد. مرسدس داستان جذابی است که در ورود به دنیای مخفی خود یک نوع جادو ایجاد می‌کند و از آینده پرسش می‌کند، همچون آینه‌ای پیش‌گو.

در دهه 90 میلادی، مدیران شرکت تصمیم ترسناکی اتخاذ کردند. پس از 11 سال تولید خودروی موفق G-Class، ناگهان تصمیم به معرفی جانشین آن گرفتند. مرسدس قصد تولید یک خودرو هیولا را نداشت. قبلاً G-Class که یک خودروی سنگین بود، و قبل از آن Unimog که به شکل یک کامیون بزرگ بود، تولید کرده بود. مدیران شرکت به دنبال یک خودروی شاسی بلند منحصر به فرد بودند که علاوه بر ویژگی‌های شهری و خودرویی، دارای توانایی مسافرت در سختی‌های طبیعت بود و از این نکته غافل بودند که ژاپنی‌ها از سال‌ها پیش این مسیر را طی کرده بودند. نیسان با مدل Patrol و میتسوبیشی با مدل Pajero موفق بودند که با این شرایط مقابله کنند. بین این دو، مدیران شرکت مرسدس با مدل Mitsubishi همکاری کردند.

مذاکرات روی این پروژه سرمایه‌گذاری مشترک، اوایل سال 1991 شروع شد و خیلی سریع کمتر از یک سال بعد به پایان رسید. میتسو نخواست یا شاید هم نتوانست با فرمت مرسدس کار کند. پروژه طی یک بیانیه با محوریت «مشکل فنی» بسته شد. با این حال آلمانی‌ها کاری که شروع کرده بودند را خودشان در نخستین روزهای سال 1993 توسعه دادند. خوبیِ ماجرا این بود که شرکت حداقل کابوس جایگزین کردن G کلاس را بی‌خیال شده بود. طبق تصمیم قرار شد خط تولید اصلی به آلاخودرو شاپی آمریکا منتقل شود. بعد از مشخص شدن محل تولید، سال 1994 استودیوی طراحی نیز در خود آلمان ویژه همین خودرو تأسیس شد. اولین نسخه آزمایشی در سال 1995 برای آزمون طراحی، آپشن و البته ایمنی ساخته شد. یک سال بعد نسخه تکمیل‌شده برای تست‌های میدانی سردسیری و گرم‌سیری معرفی شد.

در سال 1996، مرسدس بر روی یک پروژه بی‌نام کار می‌کرد که به زودی به عنوان مرسدس بنز M-Class شناخته شد. در اواسط همان سال، نسخه نهایی از این خودرو شاسی بلند بر روی خط تولید آماده تولید شد. پس از چند ماه، در سال 1997، مرسدس بنز M-Class به بازار عرضه شد.

زمانی که مرسدس تصمیم گرفت کلاس جدید محصولاتش را با کد M معرفی کند، ب‌ام‌و معترض شد. مرسدس اغلب مدل‌هایش را با سیستم {نام کلاس به اضافه 3 عدد} تولید می‌کرد، مانند C200 و E300. بنابراین اگر می‌خواست با این روش M جدید را هم تولید کند، با کدگذاری محصولات M-Power ب‌ام‌و به چالش می‌خورد.

بازی پیچیده شده بود، شرکت آمد و ابرو را درست کرد، اما چشم را هم کور کرد. پس از این تداخل، مرسدس تصمیم گرفت به جای M، به سراغ سری ML بروند. این تصمیم یک ترکیب عجیب و بیراه بود که بسیاری اشتباه می‌گرفتند و هنوز هم این اشتباه را تکرار می‌کنند که ML همانند G-Class و GL-Class از یک تفاوت کلاسی برخوردار است، اما در واقع این گونه نبود. در پایان، در سال 2015 و با معرفی نسل سوم این خودرو، نام آن به GLE-Class تغییر کرد تا این بازی تومفی را به پایان برساند.

این خودرو به واقعیت بهترین معنا از تکامل و نوآوری را نشان داده است. از تغییر در نامگذاری تا انقلاب در طراحی، این خودرو تبدیل یک ساختار شاسی‌بلند سنتی به یک شاسی‌بلند کوپه‌مانند را محقق کرده است. نمای جلویی آن برجسته و قدرتمند است و انگیزه‌ی دیکتاتوری را نیز القا می‌کند. با ارتفاع و ابعاد خود، تپلی این خودرو ظاهراً چشم‌نخور است. لامپ‌های مورب LED در کاسه‌ی چراغ‌ها، بیننده را به خود جذب می‌کند. مرسدس به همه‌ی این اضافات با استحکام و مهارت ثابت کرده که همه چیز را در نظر گرفته است.

در عقب ظاهر خلاقیتی درخشان قرار دارد. این بازی فانتزی بر روی چراغ‌های عقب به منظور جلب توجه برخی شده است، اما اندازه اگزوزهای دوبلِ دایره‌ای‌اش خیلی ساده به نظر می‌آید.

در کابین، وضعیت با وضعیت‌های مختلف دیگر فرق می‌کند. اینجا موج تجمل و تفاخر می‌زند و لامصب مرسدس به خوبی احساس برنده بودن را می‌کند. جزئیات اینجا باعث تأکید روی جزئیات می‌شوند و دریچه‌های تهویه مطبوع با فریم فولاد صیقل‌داده روی یک صفحه از جنس فیبر کربن خالص ساخته شده‌اند.

ترکیب چرم مشکی با نخ قرمز جذابیتی اختصاصی و شخصیتی منحصر به فرد به ارمغان می‌آورد. این تلفیق متناسب احساس از لوکس بودن و جوان پسندی را به خود می‌گیرد. این تنوع رنگ‌ها به طور واضح روی صفحه نمایش عریض (12.3 اینچ) و دکمه‌های کنترل تهویه مرئی است. توأم با این تاریخچه، جلوه‌گری استیل و چرم در سراسر خودرو، از فرمان گرفته تا داخل درب‌ها و کنسول مرکزی، به چشم می‌خورد.

این امکانات فوق‌العاده از مرسدس بنز را که در تست خودروهای لوکس ارائه می‌شود بسیار دشوار است به طور مفصل معرفی کرد. از جمله این امکانات می‌توان به نمایش Transparent Hood اشاره کرد که از فناوری مدرن و هوش مصنوعی بهره می‌برد. این فناوری در پیمایش‌های آفرود زمینه‌ای شفاف به نمایش می‌گذارد که انگار کاپوت خودرو شیشه‌ای است و به راننده این امکان را می‌دهد که زمین را با دقت مشاهده کند.

با احتمال زیاد قبلاً درباره یا خواندید یا شنیدید که خودروهای شاسی‌بلند و آفرود از سیستم DAC (Downhill Assist Control) برای فرود از سراشیبی و شیب‌ها با کنترل سرعت استفاده می‌کنند. اما با توجه به اینکه مرسدس به عنوان یک مرکز برتر در زمینه نوآوری در صنعت خودروسازی شناخته می‌شود، آن‌ها فناوری منحصر به فردی به نام DSR (Downhill Speed Regulation) را به اختراع رسانیده‌اند که برای تنظیم و کنترل سرعت در مسیرهای سراشیبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

DSR چه تفاوتی با DAC دارد؟ در سیستمی که مرسدس توسعه داده است، در سرعت‌های زیر 30 کیلومتر در ساعت، ترمز به صورت خودکار فعال می‌شود و سرعت حرکت بین 2 تا 20 کیلومتر در ساعت را بدون آزار سرنشینان تنظیم می‌کند. این تنظیمات را می‌توان با استفاده از اهرم کنترل کروز نیز تغییر داد؛ به این معنی که راننده نیازی به استفاده از پدال ترمز یا گاز ندارد.

در GLE53، این خودرو پر از آپشن‌های متنوع و فراوان است که تقریبا هر آپشن مدرنی که برای یک خودرو وجود دارد، در این مدل مرسدس نیز با نام خاص خود موجود است.

یک نکته جالب درباره خودروهای مرسدس بنز این است که آن‌ها را به صورت فول آپشن یا لوآپشن تقسیم نمی‌کنند. به جای اینکه امکانات خاص را به عنوان بسته‌های مجزا فراهم کنند، مرسدس بر اساس نیازهای مشتری، امکانات مختلف را در پکیج‌های مختلف ارائه می‌دهد. به عنوان مثال، یک مشتری می‌تواند از میان پکیج‌هایی انتخاب کند که امکاناتی مانند گرمکن جالیوانی، سیستم شستشو با آب گرم شیشه‌ها و سیستم کنترل سرعت بر حسب جاده‌های تعریف‌شده را فراهم می‌کنند.

بر اساس استانداردهای اروپایی، مرسدس‌ بنز فوق خودرویی کلاس J-E-S است؛ به عبارت دیگر، یک خودرو شاسی‌بلندِ لوکسِ سایز بزرگ است. در این کلاس، طراحی و آپشن‌های مختلف، رضایتمندی کاربر را فراهم نمی‌کند، بلکه پیشرانه نیز نقش حیاتی در این برنامه دارد. آیا فکر می‌کنید AMG به‌تنهایی برای خودش به دنبال یک پیشرانه قدرتمند رفته است؟ و اگر محصول AMG GT53 را در نظر بگیریم، به‌نظر شما مرسدس برای این مدل از پیشرانه‌ای مناسب استفاده کرده است؟ به نظر من انتخاب بهتری وجود دارد. حتی برای مدل استون‌ مارتین DBX (I6) نیز، استفاده از یک پیشرانه بیشتر از چندان اهمیتی برخوردار است. پیشرانه‌ای که از سوپرشارژرهای برقی بورگ‌واگنر بهره می‌برد و به‌طور نظری می‌تواند تا 70 هزار دور بر دقیقه را تحمل کند. علاوه بر این، این خودرو با فناوری ژنراتور استارتر EQ Boost تجهیز شده است که به تنهایی 20 اسب‌بخار قدرت تولید می‌کند و عملاً به یک هیبریدی ملایم تبدیل می‌شود.

با توان 429 اسب بخار و 521 نیوتن‌متر گشتاور، خودرو GLE53 با وزن 2.3 تنی به سرعت 100 کیلومتر بر ساعت در زمان 5.4 ثانیه می‌رسد و از صفر تا 200 کیلومتر بر ساعت در زمان 23 ثانیه شتاب می‌گیرد. با اعمال محدودیت سرعت به 250 کیلومتر بر ساعت در آلمان، این خودرو هنوز قادر به دستیابی به سرعت‌های بالاتر است.

شاید به این قسمت ارتباطی نداشته باشد، اما با توجه به ابعاد بزرگ خودرو، حجم کابین آن معادل 650 لیتر است. با تاشو کردن صندلی‌های عقب، این حجم به تقریباً 1800 لیتر افزایش می‌یابد. شرکت تولیدی اعلام کرده است که این حجم بیشترین در میان رقیبان هم‌رده مانند GLE53 است.

مرسدس برای این مدل از دیسک‌های ترمز 400 میلی‌متری و 370 میلی‌متری برای چرخ‌های جلو و عقب استفاده کرده است. این ترمزها روی چرخ‌های 21 اینچی نصب شده اند. مصرف سوخت 10.8 لیتری GLE53 کمی بیشتر از انتظار بود. اگرچه این عدد برای یک خودروی 429 اسب‌بخاری بسیار بالاست، اما نمی‌دانیم چرا حس می‌کنیم یک مدل هیبریدی ملایم باید کمتر از این مقدار بنزین مصرف می‌کرد.

آیا مالکی که هنوز کاور روی نمایشگر سرتاسری خودرو را بر نداشته است، امکان استفاده از خودروی میلیاردی خود را به ما داد؟ ما هنوز برنامه‌ای برای آزمایش خودروی او نداشتیم، اما فقط اینکه پشت فرمان نشستیم و حال و هوای کابین را تجربه کردیم، خودش کافی بود.

GLE53 نسبت به پورشه کاین و ب‌ام‌و X6 جدید، فضای کمی تنگتری دارد. این تغییر به دلیل فاصله کمتر محوری نسل جدید GLE در مقایسه با نسل‌های قبلی است. با این حال، این خودرو چابک‌تر و فرمان‌پذیرتر شده است. قرار دادن ردیف سوم صندلی در GLE، بدون استفاده است و حتی برای بچه‌ها هم فضای تنگی ایجاد می‌کند. این فشردگی در حین رانندگی نیز قابل تشخیص است و احساس می‌شود که خودرو دارای جثه 5 متری است. اتمسفر خودرو به شکلی شبیه به SLK است که همه چیز در کنار هم فشرده شده است.

_{را در خودرو شاپ بخوانید.}

محتوای فوق به گونه‌ای بازنویسی شد که اطلاعات عکاس استاندارد شده و متن به‌صورت حاوی HTML نوشته شده است.