ملاقات با بیوئیک رودمستر 1947

شرکت خودروسازی بیوئیک (یا بیوک)، یکی از برندهای میان‌رده شرکت جنرال موتورز (به لحاظ جنبه‌های لوکس) است. این برند در دوره وینتج، در رده بالاتر از اولدزمبیل و در رده پایین‌تر از کادیلاک قرار داشت. بیوئیک نمونه‌ای برجسته از تطابق بین عوامل طراحی، کلاس و قیمت در مجموعه محصولات جنرال موتورز بود.

زمانی که مورد بحث مدل رودمستر (Roadmaster/به معنای ارباب جاده) قرار می‌گیرد، تقریباً نمی‌توان انتظار داشت که ایرانیان با این مدل آشنا باشند، زیرا تعداد آن در کشور بسیار کم است. با این حال، ذکر این نکته که طراحی خودرو از سوی سلطان طراحی صنعتی، یعنی هارلی اِرل، صورت گرفته است، مساله را جذاب‌تر می‌کند. یکی از نمونه‌هایی که بررسی شده، یک مدل کوپه نسل چهارم از سال 1947 است که در وضعیت ظاهری و فنی بسیار با کلاس و با سلیقه نگهداری می‌شود.

به عنوان یکی از اتومبیل‌های مهم و برجسته برند بیوئیک، رودمستر در طول حدود 60 سال تاریخچه خود، در هشت نسل مختلف و در سه دوره زمانی مختلف تولید شده است. هر یک از این نسل‌ها تغییرات زیادی به طور ظاهری و فنی داشته‌اند. این خودرو بر اساس پلتفرم و ساختار مشترک با مدل‌های دیگر جنرال موتورز مانند اولدزمبیل 98، بیوئیک لیمیتد و کادیلاک سری 65 تولید شده است. اما نسلی که از سال 1946 تا 1958 تولید شده، به عنوان نماینده‌ای برجسته از خانواده بیوئیک شناخته می‌شود. این مدل دارای بیشترین فاصله محور در میان خودروهای غیر لیموزین برند بیوئیک بوده است.

تأثیر جنگ جهانی دوم بر ساختار جامعه، فرهنگ و صنعت به گونه‌ای بود که صنعت خودروسازی جهان را به دو دوره قبل و بعد از جنگ تقسیم‌بندی کرد. مدل رودمستر ساخته شده در سال 1947، نماینده دوره پس از جنگ جهانی دوم و نسل چهارم خودروهای این مدل است.

در دو دوره تولید اولیه رودمستر (از 1935 تا 1942 و 1946 تا 1958)، که شامل 7 نسل اول می‌شد، طراحی آنها به عهده شخصیت برجسته به نام هارلی ارل بود. ارل که به عنوان پدر طراحی صنعت حمل و نقل شناخته می‌شد و در شرکت جنرال موتورز فعالیت می‌کرد، طراحی نسل چهارم رودمستر را به نحوی انجام داد که به عنوان یکی از برجسته‌ترین سبک‌های طراحی در دوران پس از جنگ جهانی دوم شناخته می‌شود. این سبک تا اوایل دهه 1960 میلادی تاثیرگذاری بسیار زیادی در طراحی خودروها داشت.

در نسخه چهارم، ابعاد خارجی خودرو 5514×1996×1679 میلی‌متر بود و فاصله محورهای آن 3277 میلی‌متر بیشتر از نسل قبلی بود. قوس‌ها و برجستگی‌های روی بدنه، از جمله گلگیرهای جلو و عقب، شکل مدرن‌تری از برند بیوئیک را به نمایش می‌گذاشتند. با کوتاه‌تر شدن خط جلوپنجره و پهن‌تر شدن آن، تناسب و زیبایی خودرو افزایش یافت و شکاف تزئیناتی جانبی در کاپوت به خوبی حفظ شد. این شکاف ساده، که در مدل مفهومی Y-Job به صورت اغراق‌آمیز بود، به یک امضای منحصر به فرد برند بیوئیک تبدیل شد که حتی تا به امروز در برخی از محصولات آن به کار رفته است.

نمای بیرونی این خودرو، با تصویری ظریف و زیبا از تایرهای سفید و زاویه سقف ملایم طراحی شده است. اتصال نرم و ظاهری زیبا از سطح عقب خودرو به پسوند نامیده شده "سدانت کوپه" (Sedanette Coupe) می‌کند. در دهه 1940، برند بیوئیک اولین بار از اصطلاح "سدانت کوپه" استفاده کرد؛ اما در دهه 2000، مرسدس بنز با مدل CLS خود ادعای نخستین خودرو سدان کوپه را بر عهده گرفت. مدل‌های مختلف رودمستر شامل سدان، استیت واگن، کانورتیبل و سدان کوپه بر پایه یک ساختار اصلی سدان تولید شدند. طراحی زیبا و ساده این رودمستر از اصول کلاسیک طراحی خودرو را بیان می‌کند.

استفاده مرتب و دقیق از اجزا و دستورهای طراحی کروم، لوگوهای شخصی خودروسازی رودمستر در آن دوره، پنجره جلو دو بخشی، غطا (کاپوت) برجسته با دو لولا جهت باز شدن از هر دو طرف (برای شاگرد و راننده)، سیستم روشنایی دایره‌ای بزرگ در قسمت جلو و سیستم روشنایی بسیار کوچک و مینیمال در عقب، شکل و ظاهر این رودمستر را برای طرفداران طراحی‌های مدرن به تصویر یک فضاپیما نزدیکتر می‌کند تا یک خودروی با زبان طراحی قرار گرفته در دهه 1940 میلادی. به‌ویژه لوگوی Buick Eight با دو باله قرمز رنگ بر روی صندوق عقب که به موتور بسیار ویژه این سری اشاره دارد.

پاراگراف به شرح زیر بازنویسی شد:

محتوای متن شما بخشی از تاریخچه فنی و مهندسی مربوط به پیشرانه‌های V8 است. در دهه 1950 میلادی، استفاده از این نوع پیشرانه‌ها محدود به خودروهای گران‌قیمت و لوکس آمریکایی بود. برند کادیلاک اولین بار پیشرانه‌های V8 را تولید کرد و موفقیت برند جنرال موتورز نیز به وجود این تکنولوژی برمی‌گردد. این وضعیت باعث نادیده گرفته شدن استفاده از پیشرانه‌های V8 در خودروهای رایج شد، اما بدین رغم، خودروهایی مانند رودمستر با پیشرانه 8 سیلندر خطی از خانواده فایربال (Fireball) بیوئیک با نام‌های مختلف مانند Fireball Eight و Dynaflash به بازار عرضه شدند.

این پیشرانه از ابتدای دهه 1930 میلادی تا پایان تولید و جایگزینی با پیشرانه V8 انحصاری بیوئیک به نام Nailhead V8 در سال 1953، با حجم 3.6 تا 5.6 لیتر تولید شد. خودرو مورد بررسی دارای پیشرانه 5.2 لیتری (320 اینچ مکعبی) است. توان پیشرانه متفاوت بوده و نسخه 5.2 لیتری (دارای یک کاربراتور) قادر به تولید تا 144 اسب بخار قدرت در دوران کم 3600 بوده است، با ضریب تراکم 6.6 به 1. گشتاور قابل توجه 375 نیوتون متری در دوران پایین 2000 نیز جزء ویژگی‌های این پیشرانه است.

در دوره بعد از 1950، نسخه‌های پیشرانه با مشخصه‌هایی نظیر چند کاربراتور و تراکم بالاتر، توانایی تولید تا 190 اسب بخار قدرت و 410 نیوتون‌متر گشتاور را داشتند. با ورود پیشرانه‌های V8 و با بهره‌گیری از تکنولوژی‌های پیشرفته تر، توانایی بهبود قدرت و گشتاور را ارائه دادند و سرعت گرفتند. پیشرانه‌های I8 به سرعت در حال فراموشی شدن بودند. برای انتقال گشتاور چندان احترام‌آور این پیشرانه، نیاز به یک گیربکس 3 سرعت دستی یا گیربکس سفارشی 2 سرعت اتوماتیک داینافلو (Dynaflow) بود که به چرخ‌های عقب رودمستر انتقال می‌یافت، که خود وزنی تقریباً بین 1.9 تا 2.1 تن داشت. هرچند نسخه مورد بررسی دارای گیربکس 3 سرعت دستی با بازده بالاتر است، اما انتظار از آن کارایی بی‌نظیر توجهی نداشت.

سیستم تعلیق رودمستر یکی از ویژگی‌های برجسته و لوکس این خودرو است. این خودرو از سیستم تعلیق مستقل دوبل جناغی در جلو و محور یکپارچه فعال با تعلیق نوع سه نقطه اتصال بهره می‌برد. طراحی سیستم تعلیق آن بسیار شبیه خودروهایی مانند شورولت کاپریس است. به همین دلیل، رودمستر از سواری نرم و پایداری برخوردار است که با استانداردهای برند بیوئیک و جنرال موتورز هماهنگ است.

بیوئیک رودمستر یک موزه متحرک سوار بر چهار چرخ است، که از جلو تا عقب حامل تکنولوژی منحصربه‌فرد و مهندسی برتر صنعت خودروسازی پیشرو آمریکا در حوزه خودروهای تولید انبوه است. این خودرو دارای ویژگی‌هایی همچون شیشه و صندلی‌های برقی، سقف تاشو برقی (در نسخه کانورتیبل)، اولین گیربکس اتوماتیک مجهز به توربین داینافلو (استاندارد در مدل 1949)، تریم داخلی از چوب و روکش چرمی برای صندلی‌ها است. فروش این خودرو در دو سال 1947 و 1948 به حدود 80 هزار دستگاه رسید که بیش از چهار برابر حجم فروش نسخه‌های پیش از جنگ دوم جهانی بود.

وجود یک نسخه بسیار با کیفیت و بازسازی شده از این خودرو در ایران بدون شک یک مرحله مهم در تاریخ خودروهای کلاسیک است و برای علاقمندان به این دسته از خودروها یک خبر خوب است. همچنین، صرف زمان و هزینه زیادی توسط مالک برای نگهداری و بازسازی این بیوئیک رودمستر کوپه استثنایی ارزشمند و با ارزش است.

تصویر گرفته شده توسط محمدرضا اناری