
خودرو بوگاتی EB112، که در نمایشگاه خودرو ژنو در ماه مارس ۱۹۹۳ معرفی شد، هیچ وقت به مرحله تولید نرسید. این خودرو تنها یک اثر طراحی جسورانه با ویژگیهای انقلابی بود که همچنان در تاریخ باقیماند. EB112 نمادی از قدرت برند بوگاتی در زمینه طراحی و نوآوری بود و بدنهای کاملاً آلومینیومی و شاسی فیبرکربنی مشابه مدل EB110 داشت.
تولید این خودرو سوپر کار چهار در، ابتدا با انتقادهای فراوان مواجه شد و اما به مرور زمان، تحسین و تعریفهای زیادی از آن شنیده شد؛ به طوری که مجله خودرو Automobile آن را زیباترین خودروی جهان عنوان کرد.
با ورشکستگی شرکت Bugatti Automobili S.p.A در سال 1995، خودرو Bugatti EB118 فقط به عنوان یک مفهوم باقی ماند. اما این مدل طراحی زبانی خاص را برای بوگاتی پایهگذاری کرد که اکنون در خودروهای مدرن این شرکت به کار میرود.

در دهه 1990 میلادی، Gildo Pallanca Pastor، بنیانگذار شرکت، داراییهای ویژه بوگاتی را به دست آورد، از جمله قطعات یدکی و سه دستگاه لیفتبک EB112. دو دستگاه از این خودروها در سال 1998 تحت نام تیم مسابقه موناکو تکمیل شدند. یکی از آنها دارای بدنه مشکی براق و دیگری با رنگ آنتراسیت بود. هر یک از سه دستگاه خودرو دارای تفاوتهای جزئی مانند محل قرارگیری چراغهای عقب و طراحی آیرودینامیک بودند.
در قلب این خودرو، یک موتور V12 تنفس طبیعی با حجم ۶ لیتر جای داده شده است که قادر به تولید ۴۶۰ اسب بخار قدرت و ۵۹۰ نیوتن متر گشتاور می باشد. این موتور با یک گیربکس دستی شش سرعته و سیستم چهار چرخ محرک ترکیب شده است. این خودرو نیازمند ۴.۳ ثانیه برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت از حالت ثابت به محیط رانندگی است. حداکثر سرعت آن نیز برابر با ۳۰۰ کیلومتر در ساعت است.

طراح کانسپت EB112 یعنی Giorgetto Giugiaro معتقد است که بوگاتی EB112 ویژگیهای نوستالژی بوگاتی از دهه ۳۰ را دارد و آنها را با ویژگیهای مکانیکی خلاقانه ترکیب کرده است. او تأکید میکند که EB112 یک خودروی رویانی است که طراحی آن بینقص است و جلوتر از زمان خود به نظر میرسد.
جدیدترین را در خودرو شاپ بخوانید.